İşçi sınıfının yiğit üyelerinden Hamdullah Uysal’a saygıyla…

1.      TEKEL işçileri direnişi Türkiye işçi sınıfını tekrar siyaset sahnesine taşımış, sınıfa güven ve moral aşılamıştır. Halen sürmekte olan direnişe TKP bütün gücüyle destek vermeye devam edecek, direnişi olabilecek en ileri noktaya taşımayı görev bilecektir. Yerellerdeki TEKEL işçilerinin örgütlenmesi için olanaklar vardır ve Parti bunun için bütün olanaklarını seferber etmelidir.

2.   TEKEL direnişi ile başlayan kendiliğinden işçi hareketi alçalıp yükselmelerle birlikte 2010 içinde devam edecektir. AKP’nin kamu sektörüne yönelik özelleştirme programı bu hareketi besleyecek en önemli unsur olarak gözükmektedir. Parti, hızlı bir şekilde liman, ulaşım, haberleşme, enerji, eğitim, sağlık ve şeker sektörlerine yönelik bir örgütlenme çalışması başlatmalıdır. Bu çalışmaya alanlarda özel ideolojik hazırlık eşlik etmelidir.

3.   İşçi sınıfı hareketinin geleceği ve yeni bir işçi sınıfı hareketi yaratma hedefimiz açısından mücadelemizin güncel odak noktası sermaye sınıfının son 20 yılda büyük yıkıma yol açmış özelleştirme ve sınıfa saldırı politikalarıdır. Bu politikaların en cüretkar ve fütursuz sürdürücüsü olan AKP’den hesap sorulacak ve bu süreç işçi sınıfımızın yeniden ayağa kalkışının merkezine oturacaktır.

4.   Öncü TEKEL işçilerinin bu yıl içinde hareketleneceği düşünülen alanlarla temas etmesi örgütlenmelidir. Bu alanlarda sıranın kendilerine gelmesini bekleyen emekçilerin TEKEL işçilerinin mücadele takvimini yakından izlemeleri ve dayanışma içinde olmaları sağlanmalıdır.

5.   Türkiye Komünist Partisi’nin işçi sınıfı içinde güç kazanması, işyerlerinden başlayarak yeni üyeleri hızla saflarına katması sınıfın geleceği açısından hayati önemdedir.

6.   TÜSİAD ve TİSK esnek üretimden yana olduğunu her fırsatta açıklamakta ve AKP ile uzlaşmada emeğe yönelik saldırı programı önemli bir rol oynamaktadır. Önümüzdeki dönem işçi sınıfının yükselen hareketinde metal, tekstil, sağlık ve eğitim sektörleri de rol oynayacaktır. Bu alanların Parti tarafından konsolidasyonu önem kazanmaktadır.

7.   Sendikaların içinde bulunduğu kriz işçi sınıfı müdahale etmekte geciktiği için bu hale gelmiştir. Bu müdahale ancak TKP’nin öncülüğünde başarılabilecek zorlu bir süreçtir.

8.   Parti’nin tüm işçi üyeleri çalıştıkları işyerindeki Türk-İş, DİSK veya KESK’in ilgili şubesine üye olmalı, işçilerin örgütlenmesi ve sınıf gündemleri ile ayağa kaldırılması çalışmasına öncülük etmelidirler. Delege seçildiklerinde genel kurulları bir koltuk pazarlığı için değil, siyasi akıl taşımak ve güncel gelişmeleri işçi sınıfının tarihsel sorumlulukları ile ilişkilendirmek için kullanmalıdırlar. Yönetim kurulu üyeliği bu koşullarda bir sorumluluk olarak değerlendirilmeli, sendika ve meslek odaları AKP’nin farklı hiçbir düşünce tanımayan saldırısı karşısında etkili direnç odakları haline getirilmelidir.

9.   KESK sendikalarından Eğitim-Sen, SES, BTS, BES, Haber-Sen; DİSK sendikalarından BMİS, Dev-Sağlık-İş, Bank-Sen ve Sosyal-İş; Türk-İş sendikalarından Hava-İş, Petrol-İş, Yol-İş, Tek Gıda-İş, Tez Koop-İş özellikle öncelenmeli, parti kurulları bu alanlara özel örgütsel önlemler almalıdır.

10. YCİB çalışması sendikalara müdahalede merkezi bir rol oynayacaktır. Sadece örgütsüz milyonlarca işçinin örgütlü hale getirilmesi için değil, sınıfın bölündüğü sendikaların bir araya getirilmesinde de kritik bir işlevi olacaktır.

11. YCİB yürütmeleri siyasi öncülükle örgütlenme hedeflerini belirlemeli ve bunu sağlayacak araçları üretmelidirler. Hedef olarak seçilen iş yerlerindeki veya sektörlerdeki bütün işçileri birlikte örgütlemeyi denemelidir.

12. YCİB şubeleri aylık olarak partili veya değil sendika ve meslek odası yöneticileri ile bir araya gelmeli, ortak akıl ve eylem geliştirmenin yolunu aramalıdır.

13. YCİB şubeleri yaygınlaşmalı ve yürütmeleri emek süreçleri konusunda donanım olarak geliştirilmelidir. YCİB, bu bağlamda bir de genç işçilerin örgütlenmesi konusunda özel olarak çalışmalı, meslek liselilerin örgütlenmesi konusunda araçlar geliştirmelidir.

14. Kurultay’ın sendikalara ilişkin deklarasyonu sendika yöneticileri ve üyeleri ile paylaşılmalı ve geri bildirim alınmalıdır. 15-16 Haziran’ın yıl dönümünde sendikal krizin ve çözüm yollarının tartışılacağı dışa açık bir toplantı düzenlenecektir.

15. 2010 sonu ve 2011 başında birçok sendikanın genel kurulu yapılacaktır. Parti sınıfa müdahale gücünü bu genel kurullar sürecinde sınamalı, şimdiden gerekli önlemleri almalıdır.

16. 2011 genel seçimlerinden sonra sendikal alanda bütünleştirici, devrimcileştirici, harekete geçirici köklü bir adım atılacaktır.

17. 1 Mayıs TEKEL işçilerinin mücadelesini desteklemeli ve AKP iktidarına somut başlıklarda geri adım attırmayı hedefleyen, hesap soran bir içerikle örgütlenmelidir. 1 Mayıs’ın sınıf açısından anlam ve içeriğini gölgeleyen bir Taksim tartışmasına kilitlenmeden, sınıfın gücünü dosta düşmana gösterecek, tek alanda merkezi olarak kutlanacak bir kitlesel 1 Mayıs için çalışılmalıdır.

18.       Konfederasyonların aldığı 26 Mayıs Genel Grev kararı, sınıf düşmanımızdan ve onun hükümetinden hesap sormak için değerlendirilecek bir güçlü eylem olarak gerçeğe dönüştürülmelidir. Tüm TKP’liler ve Yurtsever Cephe İşçi Birliği üyeleri kararın takipçisi ve örgütleyicisi olacaktır.